Chazy Chazz
Administrator
Dołączył: 21 Wrz 2005
Posty: 379
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: USTKA CITY
|
 Wysłany: Nie 13:21, 02 Paź 2005 Temat postu: Poltergeisty |
 |
|
Przedstawię tutaj parę historyjek o poltergeistach, czyli złośliwych duchach (jak np. Irytek z Harry’ego Pottera  .
Na farmie państwa Bellów, mieszkających Gdzieśtam w XIX wieku, pewnego dnia zaczęły się dziać dziwne rzeczy. Takie tam stukania, przesuwanie ciężkich sprzętów, cienie na ścianach, których pochodzenia nie sposób było wyjaśnić. Poltergeist w nocy ściągał kołdry z dzieci Bellów i szczypał je. W końcu wieść o „straszydle Bellów” rozniosła się po okolicy. Ludzie przychodzili doświadczyć poltergeista na własnej skórze i nie doznawali zawodu. Po pewnym czasie rodzina nie wytrzymała i zaprosiła do siebie okultystę, który zorganizował seans spirytystyczny. Podczas seansu duch przemówił ustami medium. Powiedział, że jest wcieleniem woli Kate Bell i że będzie nękał Johna Bella aż do śmierci. Słowa dotrzymał, jego aktywność ustała dokładnie po śmierci mężczyzny.
Podam za to inny przykład: tym razem rzecz się działa w eleganckiej dzielnicy Londynu. Duch zyskał miano „Elektrycznego Demona”, ponieważ podczas jego obecności ściany domu lekko „kopały”, jakby były naelektryzowane, a w mroku wydzielały łagodną poświatę. Poza tym demon tłukł szyby w oknach i wprawiał w ruch drobne przedmioty. Wielu fizyków i okultystów badało ten dom, ale żadnemu nie udało się wyjaśnić tego elektrycznego fenomenu.
Przytoczyłam tu dwa przypadki działania poltergeista. Nie podam ich więcej, gdyż większość jest do siebie podobna, powtarzałabym się tylko niepotrzebnie.
Szczególnie w XIX w. poświęcono dużą uwagę poltergeistom. Choć uważano je jako samodzielne nadprzyrodzone istoty, zauważono pewną zależność, a mianowicie: w większości przypadków rodziny, które zostały „nawiedzone” przez poltergeista, miały nastoletnie dzieci. Może w przypadku demona z Londynu w domu nie mieszkały dzieci, ale nie brakowało ich za to w sąsiednich willach.
A oto co pisze na ten temat Katarzyna Mansfield w książce „Bestia ukryta w człowieku”:
„Dziś uważa się powszechnie zjawiska typu poltergeist za przejaw spontanicznych ludzkich zdolności psychokinetycznych, przejawiających się okresowo, najczęściej u osób niezbyt zrównoważonych psychicznie, w wieku młodzieńczym. W parapsychologii określa się dziś takie zjawiska skrótem RSPK, utworzonym z pierwszych liter angielskiego, złożonego z trzech słów terminu, tłumaczącego się właśnie: „okresowa spontaniczna psychokineza”.
No, pozostaje jeszcze sprawa bardziej sceptycznych naukowców, nie wierzących w coś takiego jak RSPK. Tłumaczą oni zjawisko poltergeist oddziaływanie cieków wodnych, inni za to twierdzą, że to burze magnetyczne na Słońcu powodują takie osobliwości, albo że to zmiany pola magnetycznego spowodowane ruchami taktonicznymi.
Ostatnio powstała nowa teoria. Badacze zauważyli, że tzw. nawiedzone domy usytuowane są najczęściej w pobliżu linii wysokiego napięcia, transformatorów, radarów i innych urządzeń imitujących duże pole elektromagnetyczne. Przypuszcza się więc, że to położenie w jakiś sposób powoduje występowanie tych póki co niewytłumaczalnych naukowo zjawisk.
Przytoczę teraz fragment artykułu z 4 Wymiaru (nr 1/2004) pt. „Generator poltergeistów”:
„(...) Podstawową rzeczą, jakiej dokonał Hutchison było zgromadzenie w jednym pomieszczeniu mnóstwo urządzeń emitujących pole elektromagnetyczne (...). kiedy te wszystkie urządzenia pracują równocześnie, pojawiają się efekty identyczne jak te, które uważa się za typowe zjawiska poltergeist.
Wszystko to (...) pojawiło się w laboratorium Hutchisona. (...) Dziwne zjawiska pojawiały się w sposób równie nieprzewidywalny jak w opisywanych przypadkach manifestacji duchów.”
Myślę, że badania zapoczątkowane przez Hutchisona jak najbardziej powinny być kontynuowane. Teraz tylko zastanawia mnie jedna rzecz: kiedy poltergeist jest prawdziwym, hałasującym duchem, kiedy „okresową, spontaniczną psychokinezą”, a kiedy ma charakter elektromagnetyczny?
U mojego dziadka zdarzały się takie przypadki, choć sporadycznie, ale zdarzały. Kilka razy od ponad roku, tj. od śmierci babci. Np. raz moja mama mówiła coś w stylu: „Mama (bo to była jaj mama, jak łatwo się domyślić) to nawet nie da nam żadnego znaku...”. I w tym momencie spadła półka z naczyniami, która, jak się okazało po dokładniejszym obejrzeniu, po prostu nie mogła spaść (naczynia się nie potłukły!). Innym razem talerz (niby „nietłukący”) sam z siebie rozpadł się w drobny mak, nikt go wtedy nie dotykał, po prostu stał sobie...
Może nie są to przypadki poltergeista, po prostu manifestacja jakiejś siły, energii, być może mojej babci, która, jak mama prosiła, dała o sobie znać  . W pobliżu mieszkają jakieś nastolatki, ale tego chyba nie dałoby się w żaden sposób uniknąć, po prostu pełno ich J. Nie ma za to jakichś szczególnych urządzeń elektromagnetycznych.
Teraz rozważania: czemu zjawiska hałasujących duchów po jakimś czasie zanikają? Jeżeli to naprawdę są duchy, to czyżby się znudziły? Jeśli to RSPK, to można wytłumaczyć, że zdolności, które niby tkwią ukryte w każdym z nas, pod wpływem jakichś czynników pojawiają się, a potem samoistnie ustępują. Jeżeli to wpływ urządzeń elektromagnetycznych, to czyżby nagle ustał po jakimś czasie?
Pamiętam jeden z programów „Nie do wiary”. W domach dwóch rodzin same przesuwały się meble, różne przedmioty latały w powietrzu itp. W każdym z tych domów mieszkała dorastając a córka. Po pewnych badaniach okazało się, że to one stoją za tymi wszystkimi manifestacjami. Oczywiście były nieświadome swoich zdolności i tego, że to one powodowały tamte dziwne wydarzenia, czego się za sprawą „Nie do wiary” oczywiście dowiedziały.
No i to by było na tyle.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
